In 2003 stond in Tzum een interview met Doeschka Meijsing naar aanleiding van het winnen van de Tzum-prijs. In verband met het overlijden van Doeschka Meijsing zetten we dit interview vandaag online. Ik zou wensen dat er een prettiger aanleiding voor was.
‘Ik ben gewoon erg goed in mooie zinnen’
Met de zin ‘Wij mochten op vrije zaterdagmiddagen bij louche verkopers minachtend tegen de banden schoppen, terwijl mijn vader onder de motorkap keek of de problemen die zich zouden kunnen voordoen met touw waren op te lossen.’ won Doeschka Meijsing de Tzum-prijs voor de mooiste zin uit 2002. Ze won behalve een fraaie beker tevens het geldbedrag van €34,- (gelijk aan het aantal woorden in de zin). De schrijfster is er blij mee. Een gesprek over het schrijven en haar twee laatste romans.
Je hebt eerlijk gezegd niet veel prijzen gewonnen.
Het zit met prijzen en mij heel raar. Dit is pas de derde prijs die ik gewonnen heb. Daarvoor heb ik de Multatuli-prijs en de
Annie Romein-prijs gekregen. Als je dat vergelijkt met Robert Anker die zowat alles gewonnen heeft wat er te winnen valt, voor zowel poëzie als proza, dan is mijn oogst buiten gewoon karig.
Terwijl De tweede man een grote prijs had moeten winnen. Is het niet vervelend dat zo’n veelomvattend boek weer zo snel verdwijnt uit de aandacht?
Dat is dan ook helemaal niet waar. Er verschijnen geen stukken meer over in de krant, maar De tweede man wordt nog steeds goed verkocht. Mijn uitgever is blij dat ik zo’n goede doorloop heb. Sommige schrijvers hebben even een succes en dan valt de verkoop weg, maar mijn boeken blijven verkopen. Je ziet overigens dat het boek wel weer wordt opgepakt. Vorig jaar heb ik in het noorden nog een tournee gedaan, waarbij van heinde en verre vrouwen kwamen discussiëren over De tweede man. En ze leggen hoge maatstaven aan! (meer…)