De gisteren overleden Adriaan Bontebal maakte in 1988 zijn officiële entree in de letteren met het boek Een goot met uitzicht, een bundel korte verhalen en gedichten. Voordat dit boek verscheen had Bontebal al een aantal eigenbeheer uitgaven op zijn naam – hij was een exponent van de do-it-yourself punkgeneratie, wars van carrièredrang, ging onverstoorbaar zijn eigen gang en schreef wat hij wilde schrijven, zich nooit afvragend of zijn teksten wel commercieel aantrekkelijk zouden zijn. Was er geen uitgever te vinden, dan gaf hij het zelf wel uit.
Doordat Bontebal zich mede dankzij zijn instelling ophield in de marge van de literatuur, is het nooit breed doorgedrongen dat hij in al zijn eigenzinnigheid ook vernieuwend bezig was, zo schreef hij al zeer korte verhalen lang voordat zulke pennenvruchten zkv’s genoemd werden (Bontebal zelf verwees naar zijn officiële debuut als ‘Verhaaltjesbundel’). Zoals bijvoorbeeld ‘Oom Hendrik’, te vinden op pagina 18 van Een goot met uitzicht (In de Knipscheer, Haarlem 1988):
Vier van de vijf broers van mijn moeder hebben een achtenswaardige maatschappelijke positie opgebouwd. Ze zijn getrouwd, hebben kinderen gekregen en werken aan een solide pensioen. Meer valt er over hen niet te vertellen.
Oom Hendrik daarentegen, de op één na jongste, is reeds op zijn veertiende gaan varen. Op de wilde vaart, zodat hij vaak maandenlang van huis was.
Wij praten daar liever niet over.